میرقوامالدین رازی تهرانی، از شاگردان ملارجبعلی تبریزی است. وی از معتقدان به الهیات سلبی است و پیامدهایی را نیز بر این تلقّی از الهیات بار میکند. میرقوامالدین رازی سه پیامد عمده را برای الهیات سلبی برمیشمارد: 1- انحصار موجود در ممکن؛ 2- حذف مبدأ اول از تقسیمات واحد؛ 3- ثمراتی که الهیات سلبی در علم مابعدالطبیعه دارد و در ذیل مورد سوّم، چهار نکته را یادآور میشود. در این مقاله، مسئله اصلی بیان و بررسی انتقادی پیامدهای الهیات سلبی از دیدگاه میرقوامالدین رازی تهرانی است. روش بحث توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری مطالب، بهصورت کتابخانهای است. نتیجه اجمالی که این مقاله از بررسیهای خود میگیرد این است که میرقوامالدین رازی در اثبات این پیامدها برای الهیات سلبی موجّه نیست.